3 Kasım 2014 Pazartesi

İsyanın saflığı temizliği

Burkina Faso'da halkın 27 yıllık diktatör Blaise Compaore'yi kovduğu isyana ait, hepimizin gördüğü belli başlı fotoğrafları çeken Joe Penney (Reuters), 30 Ekim gününü anlattı. Bütün günü isyancı kitlenin ön saflarındakilerle birlikte geçiren Penney, "Orada bulunmamdan ötürü olağanüstü memnunlardı ve gazetecilerin müthiş serbest çalışmasına izin verdiler," diyor.

Bir kitlesel hareketin haklılığını, meşruluğunu gösteren daha güçlü bir kanıt olamaz. (Polis-asker, objektifleri kapatmaya, kameraları kırmaya çalışır, çünkü herkesin görmemesi gereken işler yapacaktır.)

"Mesajlarının, görüntülerinin buradan bütün dünyaya yayılmasını istiyorlardı," diye anlatıyor Penney. Çünkü yanlış bir şey yapmıyorlardı, yapmayacaklardı; gizlenmesi gereken kirli işler çevirmeyeceklerdi.

Reuters fotoğrafçısı, isyanın fotoğraflarını gören bazılarının, "bunlar kamu binalarını yakıp yıkan serseriler" diyebileceğine dikkat çektikten sonra şunu ekliyor: "Ama onlar tahrip ettikleri kamu binalarının artık kamuyu temsil etmediğini hissediyorlardı. Artık işe bizzat elkoyduklarını düşünüyorlardı."

Bana sanki, bir halk isyanının haleti ruhiyesi bundan daha özlü anlatılamazmış gibi geldi. Bu haleti ruhiye nedeniyle, parlamento binasını yakarken veya Compaore'nin kardeşinin evini yağmalarken görüntülenmelerine hiç itiraz etmediler. Çünkü yanlış bir iş yaptıklarını düşünmüyorlardı.

İsyancıların yaktığı parlamento binasının içinde "tam bir coşku hali"nin yaşandığını söylüyor Penney. "Protestocular sahiden başardıklarına inanıyorlar mıydı, emin değilim," diyor. Burkina Faso isyanının fotoğraflarında isyancıların safiyane hali çok belirgin, buna karşılık gelişkin bir politik bilinçlilik, hatları sağlam bir hedeflilik gözükmüyor.

Joe Penney'nin fotoğraflarına bir göz atmanızı öneririm.