Benim derdim bir insan türüyle: "Gidecem artık bu memleketten, çekilmez burası!" diye bağırıp çağıran birileriyle. Niye bağırıyorsun suratımıza?
Gitmek, başka bir yerde yeni bir hayat kurmak herkesin hakkıdır. Böyle bir tercih yapana, yapabilene, bunun için harekete geçebilene anca başarılar dilenir. Bunun neresi yanlış? Yap kardeşim, istiyorsan. Cesaretin varsa -ki bunun için mutlaka olması gerekir-, imkânın varsa -ki bu da gerekli-, yap o halde. Ne duruyorsun? Fakat bize doğru niye bağırıyorsun? Seni onaylayamayız, oraya -her neresiyse- taşıyamayız, yerleştiremeyiz. Ayrıca hem biz senin ne yapacağını merak etmiyoruz, başka dertlerimiz var hem de, sahi, bağıra çağıra ne demek istiyorsun? Sessizce gitmediğine göre bize bir diyeceğin var. Ne bu? "Siz kalın burada, bu çamurun içinde debelenin, çünkü enayisiniz" mi? "Siz, ikinci sınıf insanlar, bunlara katlanmaktan başka çareniz yok, ama ben istersem gider kendimi kurtarırım" mı? "Ben ince ve hassasım, siz katlanabilirsiniz ama ben asla" mı? Ne? Hepimize "gelin gidelim" demediğine göre... ne?
Tekrar edeyim: Her insan, koşullarını yaratabiliyorsa, çekip gitme, başka ülkede yaşama -Hayko'yu kovdukları şekilde değil! :)- hakkına sahip. Kim ne diyebilir? Fakat öldürülmüş çocuğuna sarılıp yatan kadın sessizce ağlıyorsa ve senin elinden onun için bir şey yapmak gelmiyorsa -gelmeyebilir, başa çıkılması gayet zor, korkunç işler bunlar- ve bu korkunç işlerin yaşandığı yerden uzaklaşmak istiyorsan, kapıyı usulca çekip çıkabilirsin, bu yaygara niye?
